برای آشنایی با این مفهوم لازم است بدانیم که سپر کوبی یا همان شیت پایل فرآیندی است که در آن از صفحاتی با جنس‌های متنوع ازجمله فولاد، بتن و چوب به‌عنوان سپر برای استحکام خاک و پایدارسازی گود و جلوگیری از ریزش آن استفاده میشود. این سپرها با تکیه‌بر سختی خود از رانش خاک جلوگیری می‌کنند.
نوع مصالح مورد استفاده به جنس خاک و شرایط محیطی وابسته است. این روش نه‌تنها برای تثبیت خاک گودها بلکه برای حفظ پایداری کانالهای آب و کنترل خاک‌ریز رودخانهها نیز به کار می‌رود. یکی از مزایای بارز این تکنیک، ایمنی بالا و سرعت اجرای آن است.
بااین‌حال، محدودیت‌هایی نیز وجود دارد که شامل عدم اجرا در محیط‌هایی است که خاک اطراف گودبرداری دارای ساختار ماسه‌ای است. همچنین عملیات کوبیدن سپر در خاک‌های سخت و سنگی نیز دشوار است.
مرحله اول برای اجرای این روش شامل حفاری و خاک‌برداری است. سپس کمرکش افقی اجرا شده و درنهایت اجرای مهار گذاری یا همان پایل‌ها انجام خواهد شد. در ادامه به بررسی بیشتر فرآیند، کاربردها، انواع و مزایای این تکنیک خواهیم پرداخت.
ضرورت انجام سپر کوبی چیست؟
در حین عملیات گودبرداری، وجود فشار جانبی ممکن است به ریزش گود، خسارت به سازه‌ها، تجهیزات و حتی افراد حاضر در اطراف منطقه، منجر شود. به همین دلیل، از اقدامات متنوعی برای استحکام بخشیدن به گود و جلوگیری از این نوع حوادث استفاده میشود که روش سپر کوبی یکی از حیاتی‌ترین راهکارها در این زمینه است.
این روش با کنترل فشار جانبی اطراف گود، یک محیط امن برای انجام فعالیت‌ها ایجاد می‌کند. انواع مختلفی از سپرها برای پیشگیری از ریزش گود به کار می‌روند که متریال متداول آن‌ها اغلب چوب، بتن و فلز است. در حال حاضر، به دلیل مقاومت بیشتر بتن و فولاد، اکثراً از این دو نوع سپر استفاده میشود.
البته نوع مصالح مورد استفاده برای ساخت سپرها به عوامل مختلفی ازجمله مقاومت خاک و شرایط محیطی بستگی دارد. به‌عنوان‌مثال، یک زمین با تراوایی زیاد نیاز به سپری دارد که علاوه بر نقش فشارشکنی، از نفوذ آب به گود نیز جلوگیری کند.
این روش به دلیل مواد متنوع مورد استفاده، با نام‌های (Sheet pile) یا شمع صفحه‌ای هم شناخته میشود. سپرهایی که در این روش به داخل زمین کوبیده میشوند، بسته به شرایط، ممکن است به‌عنوان سازه نگهبان دائم یا موقت، در نظر گرفته شوند.
کاربردهای سپر کوبی
به‌طورکلی در صورت نیاز به استحکام بخشیدن به محیط اطراف گود قبل از شروع عملیات گودبرداری، این روش به‌عنوان یک انتخاب مؤثر، مطرح میشود. با توجه به مزایا و معایب پایدارسازی گود به روش سپرکوبی، ممکن است در برخی محیط‌ها نسبت به روش‌های جایگزین ترجیح داده شود.
همچنین در مواقعی ازنظر هزینه یا مقاومت، این تکنیک ممکن است به‌عنوان گزینه‌ای مناسب تلقی نشود. سپرها در این شیوه علاوه بر ایفای نقش اصلی در مهار فشارهای جانبی، ممکن است کاربردهای هم‌زمان دیگری نیز داشته باشند. از مهم‌ترین کاربردهای این متد مقاومسازی، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
پیشگیری از ریزش گود
پس از اجرای عملیات گودبرداری، فشارهای جانبی که از طرفین محل وارد میشود، می‌تواند زمینه ریزش گود را فراهم کرده و منجر به آسیب دیدن تجهیزات و افراد شود. استفاده از سپر این فشارها را مهار کرده و از حرکت خاک جلوگیری می‌کند.
پیشگیری از نفوذ آب
گاهی زمین محل گودبرداری تراوایی بالایی دارد که در این شرایط خطر نفوذ آب به محل عملیات و نشست زمین به‌شدت افزایش می‌یابد. به‌منظور مقابله با این چالش، از این سپرها استفاده شده که علاوه بر مهار فشارهای جانبی، قابلیت آب‌بندی گود را نیز دارا هستند.
نفوذ آب به محل گود در زمین‌هایی با خاک رسی کمتر و در زمینهای شن و ماسه‌ای بیشتر احتمال دارد. در چنین شرایطی به‌طور ویژه از سپرهای فلزی مانند فولاد استفاده میشود. این ابزار به دلیل خصوصیات آب‌بندی برتر نسبت به بتن، بهترین عملکرد را ارائه میدهند.
استفاده در خاک‌ریز رودخانهها
این تکنیک به‌عنوان یک روش مؤثر برای پایدارسازی خاک‌ریز رودخانهها بسیار کاربردی است. در مناطقی که خطر سیلاب در آن بیشتر است، مانند اطراف رودخانهها اغلب خاک‌ریزهایی با هدف مهار خروج آب از محدوده رودخانه ایجاد میشود.
در این شرایط و به‌خصوص در صورت زیاد بودن جریان آب، ممکن است خاک‌ریز به‌تنهایی مقاومت مناسب را از خود نشان نداده و تخریب شود؛ اما هنگامی‌که از سپرهای بتنی یا فلزی در این محل‌ها استفاده شود، مقاومت خاک‌ریزها افزایش پیدا کرده و از خطر تخریب آن‌ها توسط جریان آب جلوگیری میشود. این شیوه باعث ارتقاء ایمنی و پایداری خاک‌ریزها در مواجهه با افزایش سطح آب رودخانه میشود.
مقاومسازی کانالهای آب با سپر کوبی
سپر کوبی، علاوه بر کاربردهای خود در نگهبانی و پایدارسازی سازههای زیرزمینی، در ساخت کانالهای آب نیز مورد استفاده قرار میگیرد. در مناطقی که نیاز به احداث یا بهبود کانالهای آب به دلیل شرایط مختلفی وجود دارد، این تکنیک می‌تواند به‌عنوان یک فعالیت مؤثر در دیواره‌های کانال‌ها به کار رود.
با استفاده از این Activity در دیواره کانال‌ها، پایداری و مقاومت بیشتری در برابر فشارهای خاکی و جریان آب ایجاد میشود. این اقدام به کاهش احتمال ریزش خاک یا انحراف جهت جریان آب در کانال‌ها کمک کرده و در نتیجه به بهبود عملکرد و پایداری سیستم آبیاری یا کانالهای آب تأثیرگذار میشود.
استفاده در ساخت سازههای آبی
در صنایع مختلفی مثل عمران یا نفت نیاز به ساخت سازههایی درون آب وجود دارد. برای مثال میتوان به دکل‌های نفتی یا اسکلهها و حتی ساخت پلها اشاره کرد. پیش از هر اقدامی میتوان با استفاده از این سپرها محل ستونهای اصلی را مقاوم ساخته تا از نفوذ آب به منطقه جلوگیری شود. این کار به ساخت سازه در محل مورد نظر کمک می‌کند.
علاوه بر این، برای ایجاد حوضچه‌های خشک که اغلب در زمینه صنعت کشتی‌سازی و تعمیرات آن به کار می‌روند نیز میتوان از این تکنیک بهره گرفت. در این فرایند یک بخش از محل مورد نظر انتخاب شده و با به‌کارگیری سپرهای مقاوم در برابر نفوذ آب، حاشیه آن به‌صورت سراسری پوشش داده میشود. سپس با استفاده از پمپ‌هایی خاص، آب حوضچه خالی خواهد شد. این اقدام امکان دسترسی به بخش‌های پایینی کشتی جهت ساخت یا مرمت را فراهم می‌کند.
مراحل اجرای سپر کوبی
با توجه به نوع سپر مورد استفاده در روش پایدارسازی گود، اختلافاتی در نحوه اجرا و جزئیات اجرای کار وجود دارد؛ اما فرآیند عمومی اجرای این روش برای انواع مختلف سپرها به‌طورکلی یکسان است. مراحل اجرای این شیوه را میتوان به ترتیب زیر شرح داد:
مرحله اول، کوبش
در مرحله نخست، مکان دقیق گودبرداری تعیین میشود و بر اساس آن، موقعیت دقیق سپرها نیز مشخص شده و سپس فرآیند سپر کوبی آغاز میشود. درصورتی‌که خاک نرم باشد و شرایط محیطی امکان کوبیدن مستقیم سپرها را فراهم کند، از دستگاه‌های خاص برای کوبش مستقیم درون زمین استفاده میشود. برای این منظور، چکش پنوماتیک یا چکش ویبره (شیوه لرزشی) مورد استفاده قرار میگیرد. البته باید در نظر داشت که نوع دستگاهی که در این مرحله مورد نیاز است، مشخصاً به جنس خاک و شرایط آن وابسته است.
گاهی اوقات، با توجه به جنس خاک و شرایط محیط کار به‌ویژه در خاک‌های سخت و سنگی، امکان کوبیدن مستقیم سپرها وجود ندارد. در این حالت، ابتدا محل قرارگیری سپرها با عمقی برابر با عمق گود یا حتی کمی کمتر از آن حفاری میشود.
پس از انجام این فرایند، نصب سپرها با استفاده از چکش‌های پنوماتیک یا ویبره آغاز میشود. در این مرحله، سپرها با رعایت استانداردها و نکات مربوط به چفت‌وبست، به‌صورت همگانی و یکجا در کنار یکدیگر کوبیده خواهند شد.
مرحله دوم، خاک‌برداری
مرحله دوم در فرآیند این تکنیک، عملیات خاک‌برداری است. در این مرحله، خاک موجود در محیط گود با رعایت نکات ایمنی و نقشه‌های موجود تا تراز کف گود خارج میشود. خاک‌برداری ممکن است به‌صورت یک مرحله‌ای یا چندمرحله‌ای صورت گیرد. درصورتی‌که پایداری خاک بالا بوده و فشار جانبی گود نیازمند تداخل نیست و سپرها قادر به تحمل فشار جانبی تا پایان عملیات خاک‌برداری هستند، این عملیات به‌طور مستقیم و یک‌باره تا انتها ادامه می‌یابد.
در غیر این صورت، پس از خاک‌برداری تا رسیدن به یک عمق مشخص، ابتدا مقاومسازی با سپرها اجرا شده و سپس عملیات خاک‌برداری صورت میگیرد. این رویه، بسته به ویژگی‌های زمین و مقاومت سپرها، ممکن است در چندین مرحله به اجرا درآید.
مرحله سوم، ایجاد کمرکش افقی
پس از به پایان رسیدن مرحله خاک‌برداری، کمرکش‌های افقی به اجرا درآمده ولی این مرحله در روند اجرای روش سپر کوبی به‌طور کامل به شرایط محیطی و مقاومت سپرها وابسته است. این کمرکش‌ها به‌صورت افقی و گاهی به شکل مایل، پشت سپرها قرارگرفته و مقاومت آن‌ها را تقویت می‌کنند.
در برخی موارد، به دلیل پایداری بالای زمین، احتمالاً اصلاً نیازی به این کمرکش‌ها وجود ندارد؛ اما در شرایط دیگر، می‌توانند در چندین تراز مختلف و حتی در حین عملیات خاک‌برداری اجرا شوند. این اقدام باعث افزایش مقاومت سپرها شده و از وقوع ریزش در دیواره‌های گود جلوگیری می‌کند.
مرحله چهارم، میخکوبی با سپر کوبی
این مرحله ثابت نبوده و تنها در برخی موارد نیاز است تا اجرا گردد. واقعیت این است که بسته به نوع خاک و شرایط محیطی، علاوه بر سپرها سایر روش‌های پایدارسازی همچون میخکوبی نیز گاهی مورد استفاده قرار میگیرد. به این صورت که با استفاده از میخ‌های بسیار محکم که غال با فولادی هستند، سپرها به دیواره‌های پشت خود متصل میشوند. درنهایت اتصال بسیار قوی و پایداری شکل گرفته و از وقوع ریزش یا تغییر مکان سپرها جلوگیری میشود.
استفاده از دستکهای فشاری
به همراه کمرکش‌های افقی و سایر روش‌های مقاومسازی نظیر میخکوبی، دستکهای فشاری نیز به‌طور چشمگیری به تقویت مقاومت سپرها کمک می‌کنند. در مواقعی که فاصله بین دیواره‌های دارای سپر نزدیک به یکدیگر باشند، امکان استفاده از دستکهای فشاری وجود دارد. این دستک‌ها به‌صورت قابل‌توجهی به پایداری سازه سپرها در کانالهای آب نیز کمک می‌کنند.
دستکهای فشاری می‌توانند از جنس بتن، چوب یا فولاد باشند. بااین‌حال، در بسیاری از موارد، فولاد به‌عنوان جنس اصلی برای دستک‌ها به کار می‌رود. سپرهایی که با دستکهای فشاری مقاومسازی میشوند، به‌عنوان سپرهای مهار شده از جلو مطرح میشوند.
به‌علاوه، استفاده از این نوع دستک‌ها در کنار سپرها می‌تواند به‌عنوان یک نمونه از سازههای نگهبان مهار متقابل محسوب شود. چرا که دستک‌ها از هر دو طرف فشار را تحمل کرده و این فشار را به‌سوی هم و به شکل متقابل انتقال میدهند. این ویژگی باعث میشود که از وقوع ریزش دیواره‌ها و تغییر شکل سپرها نیز جلوگیری شود.
روش‌های ایجاد سازه نگهبان با سپر کوبی
برای اجرای همه انواع سازههای سپر کوبی، از یکی از روش‌های زیر استفاده میشود:
روش لرزشی
در روش لرزشی برای نگهبانی سپر کوبی، ابتدا اولین سپر بر روی زمین نصب میشود. سپس یک چکش ارتعاشی با گیره به سپر دوم متصل شده و با اعمال لرزش، سپر دوم را به سپر اول قفل و در زمین فرو می‌برد.
مراحل اجرای روش لرزشی برای نگهبانی سپر کوبی عبارت‌اند از:
- نصب اولین سپر: ابتدا، سپر اول روی زمین نصب میشود. این ابزار معمولاً به‌عنوان نقطه شروع عملیات نگهبانی سپر کوبی عمل می‌کند.
- متصل کردن چکش ارتعاشی: یک چکش ارتعاشی با گیره به سپر دوم اتصال می‌یابد. این چکش با قابلیت ارتعاش، برای انجام عملیات لرزش در نگهبانی سپرها استفاده میشود.
- قفل کردن سپرها با لرزش: با راه‌اندازی چکش ارتعاشی، عملیات لرزش شروع شده و این فرایند باعث قفل کردن سپر دوم به سپر اول میشود. در نتیجه اتصال محکمی بین آن‌ها ایجاد می‌گردد.
- فروکشیدن سپرها به زمین: پس از قفل کردن، سپرها با استفاده از لرزش به داخل زمین فرو می‌رود. این عمل باعث فشرده‌سازی خاک و ایجاد سازه نگهبان سپرکوبی میشود.
روش لرزشی به دلیل کارآیی بالا و عدم نیاز به آب، می‌تواند انتخابی اقتصادی و مؤثر برای نگهبانی سپرها باشد که البته نیازمند تخصص و دقت بالای تیم اجرایی خواهد بود.
پرسی
در تکنیک پرسی برای نگهبانی سپرکوبی، از چکش پرسی یا فشاری هیدرولیکی بهره گرفته میشود. این تجهیزات با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، این شیوه را از دیگر روش‌های نگهبانی سپر کوبی متمایز می‌سازند. ازآنجاکه از قدرت فشار هیدرولیک برای جابه‌جایی و قفل کردن سپرها استفاده میشود، نوع پرسی به نسبت گران‌تر است؛ اما این هزینه برخوردار از بهره‌وری و عملکرد بالاست.
همچنین، این تجهیزات کم‌صدا و با سرعت کندتری نسبت به روش‌های دیگر عمل می‌کنند که می‌تواند در برخی شرایط و مناطق حساس ازلحاظ صوتی، ترجیح داده شود.
حفاری
در روش حفاری برای نگهبانی سپر کوبی، ابتدا با شروع حفاری، یک خندق در زمین ایجاد میشود. در ادامه، این خندق با استفاده از بنتونیت سیمانی یا دوغاب نازک پر میشود تا به‌عنوان یک سیستم نگهبانی مؤثر عمل کند. سپس سپرها در داخل خندق قرار گرفته و به‌واسطه‌ی ماده‌ی بنتونیت یا دوغاب، به‌صورت مستحکمی به همان خاک اطراف متصل می‌گردند.
این شیوه حفاری، با استفاده از بنتونیت یا دوغاب به‌عنوان مواد افزودنی، به سپرها اتصال محکمی داده و باعث تقویت ساختار نگهبانی میشود. این تکنیک به دلیل سادگی و کارایی در بسیاری از پروژه‌های سپر کوبی مورد استفاده قرار میگیرد. از طرفی، این روش ازلحاظ مواد مصرفی نسبت به برخی روش‌های دیگر اقتصادی‌تر بوده و به‌راحتی قابل اجرا است.
انواع سپرها ازنظر جنس
جنس سپرهای مورد استفاده با توجه به ملاحظات مختلف توسط مهندس طراح مشخص می‌گردد. عواملی چون احتمال خوردگی در شرایط کار، تأثیر آن بر سازه اصلی، مقاومت هر نوع سپر و هزینه استفاده از آن‌ها ازجمله مهم‌ترین مؤلفه‌هایی هستند که مهندسان در مرحله انتخاب جنس سپر به آن‌ها توجه می‌کنند. به‌طورکلی، انواع مختلف سپرها ازنظر جنس شامل موارد زیر هستند:
سپر چوبی
به‌کارگیری سپرهای چوبی برای ساخت دیوارهای حائل از گذشته‌های دور کاربردی بوده است. حدود ۱۰۰ سال پیش، هر جا که نیاز به ایجاد چنین دیوارهایی وجود داشت، از سپرهای چوبی استفاده می‌شد.
اما پس‌ازآن سپرهای فولادی و بتنی به‌تدریج جایگزین حائل‌های چوبی شدند. بااین‌حال، هنوز هم از سپرهای چوبی استفاده میشود، به‌ویژه برای دیواره‌هایی که عمق و طول کمی دارند و دارای سربار سبکی هستند. یکی از معایب اصلی سپرهای چوبی مقاومت کم آن‌ها در برابر نفوذ آب است، بنابراین برای محیط‌های تراوا مناسب نیستند. بااین‌وجود، ازنظر هزینه، استفاده از این ابزار نسبت به انواع بتنی و فولادی به‌صرفه‌تر است.
سپر بتنی
سپرهای بتنی نیز کاربرد فراوانی دارند. این نوع از تجهیزات، به دلیل مقاومت بسیار بالای خود، به‌خوبی فشارهای جانبی دیواره‌های گود را مهار می‌کنند. در اکثر موارد، هنگام استفاده از این سپرها نیاز به سازههای نگهبانی مانند کمرکش‌های افقی نیز احساس نمی‌شود.
یکی از مزایای این ابزار، مناسب بودن آن‌ها جهت استفاده در سازههای آبی است؛ زیرا از نفوذ آب به‌خوبی جلوگیری می‌کنند. به همین دلیل، استفاده از روش سپر کوبی برای پایدارسازی خاک‌ریز رودخانهها، کانال‌ها و سایر سازههای آبی بسیار مناسب و کارآمد است.
سپرهای بتنی عمدتاً به‌صورت پیش‌ساخته تولید شده و با استفاده از روش‌های نری و مادگی به هم متصل میشوند. البته، هزینه این وسایل نسبت به سایر جنسها بیشتر بوده و به‌ویژه هنگام کم بودن حجم کار از نظر اقتصادی به‌صرفه نیستند.
سپر فلزی
در حال حاضر، سپرهای فلزی به علت مزایای فراوانی که ارائه میدهند، به‌عنوان مهم‌ترین نوع سپر برای پایدارسازی گودها شناخته میشوند. این ابزار اغلب از جنس فولاد (و در برخی موارد از آلومینیوم و به‌ندرت سایر فلزات) ساخته میشوند. خصوصاً در مناطقی با خاک‌های سست و ناپایدار، این سپرها بسیار کارآمد هستند.
ازاین‌رو، در مناطق نزدیک به دریا و محیط‌های ماسه‌ای و تراوا، استفاده از نوع فلزی رایج است. این سپرها با مقاومت بالا به‌خوبی بار فشار جانبی را تحمل کرده و جلوی نفوذ آب را می‌گیرند.
در زمان استفاده از مدل فلزی، معمولاً قاب‌های هادی مورد استفاده قرار میگیرد تا سپر در حالت مستقیم به داخل زمین رفته و از مسیر درست خود منحرف نشود. این قاب‌های هادی می‌تواند از الوارهای چوبی یا پروفیل‌های فولادی با مقاطع بزرگ ساخته شوند.
به دلیل وزن سنگین سپرهای فلزی، از جرثقیل‌های بزرگ برای جابجایی آن‌ها استفاده میشود. در ادامه و بسته به شرایط محیطی، از چکش‌های پنوماتیک یا ویبره برای واردکردن آن‌ها به درون زمین استفاده میشود.
به کار بردن سپرهای فلزی معمولاً از نظر هزینه نسبت به سپرهای بتنی به‌صرفه‌تر است. پس از اتمام کار، این سپرها خارج شده و برای سایر مصارف مورد استفاده قرار می‌گیرند و یا درون خاک حفاری شده باقی می‌مانند.
انواع سپرها از نظر شکل هندسی
با توجه به تنوع شرایط محیطی و خصوصیات جغرافیایی خاک، نیاز به سپرهایی با اشکال مختلف در هر منطقه وجود دارد. این امر به‌ویژه در ارتباط با اتصال دقیق سپرها و آب‌بندی مؤثر گودها مهم است. برخی از شکل‌های رایج این ابزار عبارت‌اند از:
سپر Z شکل
این نوع، دارای شکلی شبیه به حرف Z بوده و قابلیت خوبی در قفل شدن و اتصال به هم دارند. این موضوع باعث افزایش نسبت مقاومت به وزن میشود. سپرهای فلزی با شکل Z در فرآیند پایدارسازی پرکاربرد هستند.
سپر U شکل
سپرهایی شبیه حرف U بوده و از مقاومت بالایی در برابر نفوذ آب‌وخاک در محیط گودبرداری برخوردار می‌باشند. از نظر ساختاری شکل این سپرها تا حد زیادی به سپرهای Z شکل شباهت دارد؛ اما تفاوت اصلی آن‌ها در این است که قفل سپرهای U به‌گونه‌ای طراحی شده که روی تار خنثی آن‌ها قرار دارد و بازده آن را کاهش می‌دهد.
سپر جان تخت
سپرهای جان تخت یا (Flat Web Sheet Piles) نیز وجود دارد. کارکرد این دسته از ابزار با سایر انواع آن‌ها متفاوت است. به این صورت که بیشتر سپرها با استفاده از مقاومت کششی، فشار ناشی از خاک یا آب را مهار می‌کنند. درحالی‌که سپرهای جان تخت به شکل قوسی یا دایره‌ای سلول‌های گرانشی تشکیل میدهند و این سلول‌ها توسط مقاومت کششی قفل‌ها در کنار یکدیگر ثابت می‌مانند.
این نوع ابزار امکان ساخت در قطر و ارتفاع زیاد را دارند و می‌توانند در مقابل فشارهای زیاد نیز مقاومت نشان دهند.
سپر تاوهای شکل
دسته دیگری از سپرها که تا حدی از سایر انواع کوچک‌ترند، مدل Pan type یا تاوهای شکل هستند. این نوع، با روش نورد سرد تولید شده و بیشتر برای سربارهای کم و سبک به کار می‌روند. کاربردهای اصلی این سپرها در اجرای روش شامل استفاده برای نهرهای زهکشی، زمینهای گلف و دیوارهای حائل است.
مزایا و معایب استفاده از سپر کوبی
اجرای روش شیت پایل برای مهار انواع گود، مزایا و معایب گوناگونی داشته که به نوع، خاک، شرایط محیط کار و هزینه تعیین شده برای کل فرایند بستگی دارد. این تکنیک می‌تواند در برخی شرایط به مزایا تبدیل شود، اما در شرایط دیگر ممکن است معایب آن بیشتر باشد. برای انتخاب این شیوه نسبت به سایر روش‌های پایداری گود، آگاهی از مزایا و معایب آن ضروری است.
مزایای سپر کوبی
- آب‌بندی قوی: این روش دارای مزیت آب‌بندی بسیار بالایی است و از ورود آب به داخل گود جلوگیری می‌کند.
- مناسب برای کانالهای طولانی: این تکنیک به‌خصوص برای مهار کانالهای با طول زیاد مناسب بوده و کارایی بالایی در این زمینه از خود نشان می‌دهد.
- قابلیت استفاده مجدد از سپرها: در صورت استفاده از سپرهای فلزی، امکان بیرون آوردن و استفاده مجدد از آن‌ها پس از پایان کار وجود دارد.
- درجه ایمنی بالا: اجرای این متد با درجه ایمنی بالایی همراه بوده که از نظر ایمنی کارگران و تجهیزات مورد استفاده، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
- مناسب برای خاک‌های سست: روش شیت پایل برای پایدارسازی خاک‌های سست و تراوا بسیار مناسب است و می‌تواند از افت فشار خاک جلوگیری نماید.
- سرعت اجرای بالا: روش سپر کوبی، به‌عنوان یک شیوه سریع و کارآمد برای مهار گودها شناخته میشود. این امر موجب کاهش زمان و هزینه‌های مرتبط با پروژه می‌گردد.
معایب سپر کوبی
- برای استفاده از دستگاه‌های سپر کوبی، به فضای کافی و اختصاصی نیاز است.
- کوبیدن سپرها در خاک‌های سخت و سنگین دشواری‌های خاص خود را دارد.
- شیت پایل در مقایسه با دیوارهای حائل دیافراگمی یا شمع‌های نگهبان، دارای سختی خمشی کمتری است.
- این روش نسبت به روش‌های ساده‌تر پایدارسازی گود، به تخصص و توانایی بیشتری از نیروهای اجرایی نیاز دارد.
- در روش پایدارسازی با استفاده از روش شیت پایل، نیاز به دستگاه‌های خاص سپرکوبی مانند چکش، پنوماتیک چکش، ویبره و سایر ابزارها وجود دارد.
- با وجود صدای بالای مرتبط با فعالیت‌های سپرکوب، به‌کارگیری این تکنیک در مناطق شهری ممکن است با محدودیت‌ها و چالش‌هایی روبه‌رو شود.
- احتمال نشستن در خاک‌های ماسه‌ای در هنگام ضربه زدن یا بیرون کشیدن سپرها وجود دارد که ممکن است به سازههای ساختمانی مجاور آسیب وارد کند.
- در صورت عدم اتصال مناسب سپرها در فرآیند سپر کوبی، احتمال از هم گسیختن شیت پایل و ریزش گود پس از گودبرداری وجود دارد. این موضوع نیازمند اقدامات احتیاطی و اجرای دقیق فرآیند خواهد بود.
تخصص و اعتماد: معرفی گروه سانا پی در استفاده از سپر کوبی
همان‌طور که گفته شد، سپر کوبی یک روش تخصصی در زمینه مهندسی ژئوتکنیک است که برای نگهبانی و پایدارسازی سواحل، گودها و سازههای آبی مورد استفاده قرار میگیرد.
این شیوه با استفاده از چکش‌های مخصوص و بهره‌گیری از نیروی ارتعاش، سپرهای فلزی یا بتنی را به‌طور عمیق در خاک فرو می‌کند. به دلیل پیچیدگی و حساسیت این فرآیند، نیاز به تبحر و تخصص کارشناسان فنی و متخصص است.
گروه تخصصی سانا پی با ارائه خدمات حرفه‌ای در زمینه سپر کوبی، به‌عنوان یک تیم مجرب و با تجربه در این حوزه معرفی میشود. کارشناسان فنی این گروه با دانش علمی و تجربیات گسترده، قادرند این روش پیچیده را با دقت و اثربخشی اجرا کرده و نیازهای ویژه هر پروژه را برآورده سازند. به دلیل اهمیت تخصص در این زمینه و تأثیر آن بر کیفیت و ایمنی پروژه‌ها، انتخاب این گروه فنی، به‌منظور اجرای پروژه‌های تخصصی، تصمیمی بهینه خواهد بود.