اين روش در ايران قدمت طولاني دارد و يکي از کاربردهاي آن در سدسازي است. در اين روش ابتدا به کمک دستگاه هاي حفاري ويژه محل سازه نگهبان حفر مي شود، سپس به طور همزمان محل حفر شده با گل بنتونيت و سيمان پر مي شود تا از ريزش خاک ديواره محل حفر شده جلوگيري شود. سپس قفسه آرماتورهاي ديوار نگهبان را که از قبل ساخته و آماده شده است، در داخل محل حفر شده ديوار قرار داده می شود. آنگاه بتن ريزي ديوار انجام مي شود. بتن مصرفي معمولا از نوع بتن روان و با کارآيي زياد است. ديواره هاي ديافراگمي به صورت پيش ساخته و پس کشيده نيز اجرا مي شود.
مراحل اجراي اين سيستم به طور خلاصه در زير شرح داده شده است:
1- حفر لوله هاي قائم در محل ديواره گود
2- برداشت خاک از محل ديواره ديافراگمي با دستگاه هاي حفاري يا هيدروفرز
3- تزريق گل بنتونيت ساختمان به محل حفاري
4- اجراي شبکه آرماتور و بتن ريزي ديواره
5- در آوردن لوله از محل ديواره
به دليل اجراي همزمان عمليات حفاري و نصب ديوار نگهبان، سرعت استفاده از اين روش زياد بوده و درجه اطمينان حاصل نيز بالا مي باشد. استفاده از اين روش مخصوصا در زماني که طول حفاري زياد باشد، توصيه مي گردد. يکي ديگر از مزيت هاي اين روش، تغيير شکل هاي افقي ناچيز مي باشد. همچنين ديوار ديافراگمي هم به عنوان سازه نگهبان گود رفتار مي کند و هم در حين بهره برداري از آن به عنوان ديوار حائل استفاده مي شود. از معايب اين روش مي توان به هزينه بسيار بالا عمليات اجرايي و همچنين نياز به فضاي زياد براي دستگاه هاي مورد نياز اشاره کرد.
