مکانيزم کلي سيستم انکراژ مشابه سيستم ديوار ميخکوبی شده است. از اين سيستم معمولا در پایدار سازی گودهای عمیق، شرايط مهاجم محيطي و در مجاورت سربارهاي سنگین یا حساس در نزديکي گود استفاده مي شود.
در اين روش براي مهار خاک، با در نظر گرفتن تمهیداتی خاص از مقاومت توده خاک در جهت پایدارسازی دیواره استفاده می‌شود.
اجراي مرحله به مرحله اين روش را مي توان به صورت خلاصه بصورت زير در نظر گرفت:
1- حفر چاه هايي به عمق (گود + Lp) در جداره گود
2- آرماتور بندي شمع
3- اجراي پروفيل قائم I شکل يا H شکل فولادي
4- بتن ريزي شمع
5- حفر چاهک هاي افقي يا مايل به قطر 10 تا 15 سانتي متر در جداره گود با استفاده از دستگاه هاي حفاري ويژه
6- گذاشتن ميلگرد داخل چاهک ها و تزريق بتن
7- گذاشتن صفحات فولادی در سر ميلگردهاي رزوه شده، آرماتور بندي شبکه اي ديواره جدار و سپس شاتکريت بتن يا اجراي پانل پيش ساخته بتني به صورت مرحله به مرحله در گود برداري.
در استفاده از سيستم انکراژ بايد به نکات زير توجه نمود:
– عمق چاه ها برابر عمق گود به اضافه 25 تا 30 درصد از اندازه عمق گود، پايين تر از رقوم کف گود مي باشد.
– در قسمت انتهايي پروفيل ها شاخک هايي از نبشي يا ورق به شکل مثلثي يا مستطيلي جوش مي دهند تا پس از قرار گرفتن در داخل شمع، مهار کافي در دل شمع انجام پذيرد.
– عمليات گودبرداري به صورت مرحله به مرحله انجام مي شود، در هر مرحله پس از برداشت خاک در عمق آن مرحله، براي جلوگيري از ريزش خاک، با استفاده از دستگاه هاي ويژه حفاري، در بدنه گود چاهک هاي افقي يا مايل به قطر حدود 10 تا 15 سانتي متر در جداره گود حفر مي شود و درون اين چاهک ها ميلگردهايي تعبيه مي شود و سپس تزريق بتن به داخل چاهک انجام مي شود. طول اين چاهک ها به عمق گود و پارامترهاي مکانيکي خاک بستگي دارد و معمولا بين 5 تا 10 متر متغير مي باشد.
– عمليات تزريق در مقاوم سازي خاک ناپايدار تاثير مثبت دارد و علاوه بر اين در انتقال نيرو در طول عضو مهاري توسط خاک پايدار مؤثر مي باشد.
– ملات يا خميري که براي تزريق استفاده مي شود، مخلوطي از سیمان و آب يا سيمان و آب و ماسه مي باشد که ممکن است در آن از مواد افزودني نيز استفاده شود. در تزريق با استفاده از سیمان پرتلند، نسبت آب به سيمان در ابتدا در حدود 5/1 مي باشد که به تدريج کاهش مي یابد و به 5/0 خواهد رسيد. از جمله مزاياي اين سيستم مي توان به بهبود مشخصات مکانيکي خاک در اثر تزريق بتن چاهک ها، اشغال کم فضا توسط سازه و استفاده از خاک موجود براي مهار ديواره گود نام برد. در مقابل سرعت اجرا نسبتا پايين، هزينه بالای اجراي عمليات نسبت به روش هاي ساده تر، نياز به دستگاه هاي خاص براي حفر چاه، تزريق ملات و حمل پانل ها و … و نياز به تخصص زياد در طرح و اجرا از جمله معايب اين روش مي باشد.
